در میقات
تمثیل ِ حج، تمثیل ِ آفرینش انسان است
و تو، ای انسان
ای آن‌که مشتاقانه به لقای محبوب شتافته‌ای
این‌جا تمثیل مرگ است، که فرمود:
موتوا قبل َ اَن تموتوا
و این کفن است که می‌پوشی
تا پیش از آن‌که مرگ تو را دریابد
تو با پای خویشتن به مقتل عشق بشتابی
و به مذبح معشوق.
و چه می‌گویی؟... لبیک اللهم لبیک...
اکنون که میقات آمده‌ای
و تمثیل میقات تمثیل وعده‌گاه قیامت است، که فرمود:
قل انَّ الاولینَ و الاخرین * لَمجموعونَ الی میقاتِ یوم ٍ معلوم
واقعه/۴۹و۵۰
و اکنون تو به میقات آمده‌ای و این‌جا
باب ورود به حریم کبریایی است.
ای آن‌که از خود به سوی خدا گریخته‌ای
و به ندای آسمانی فَفِرّوا اِلی الله لبیک گفته‌ای
ورود به حرم کبریایی، بی‌احرام جایز نیست
و تو نخست باید باطن را از حبّ ماسِویَ‌الله تطهیر کنی
و این‌گونه، لباس عصیان را که شیطان بر تو پوشانده است از تن برآوری
و لباس ورود به حرم عشق بپوشی
و تمثیل احرام همین است:
سفید است، چراکه کفن است
و دوخت و آرایش ندارد، چراکه لباس تقواست.
رنگ‌ها از رخساره‌ها پریده است و...
دل‌ها در سینه‌ها می‌لرزد و...
صداها در گلوها پیچیده است
چراکه لحظه‌ی تشرّف نزدیک است
و دعوت‌ها به اجابت رسیده
و حضرت حق جلّ و علا تو را به حرم خوانده است.
بشتاب، بشتاب
ای از خود گذشته، به سوی خدا بشتاب!
لبّیکَ اللهمَّ لَبّیک
لَبّیک لا شَریکَ لَکَ لبّیک
اِنّ الحَمدَ و النّعمة لَکَ و المُلک
لا شَریکَ لَکَ لبّیک
شهید سید مرتضی آوینی
سُكر؛