اهداف و اسرار زیارت (2)

۴- جلوه‌گاه محبت و دوستی با اهل‌بیت -علیه‌السلام-

حب و ولای پیشوایان معصوم و آل نبی -علیهم‌السلام- دستور خداوند، و درخواست علّو درجه برای ایشان و اهدای ثواب نماز و قرائت قرآن به آن‌ها و... همه در جهت عمل به این سفارش است که:

لا اسألکم علیه اجراً الّا المودة فی القربی

شوری/۲۳

زیارت نه تنها تمسّک به آل یاسین است، بلکه هم‌سویی با آنان و اعلام برائت از دشمان ایشان است.

تولّا و تبرّا دو رکن اعتقادی شیعه است که با حضور در بارگاه نورانی خاندان عصمت -علیهم‌السلام- به زیبایی جلوه‌گر می‌شود!

۵- شناخت و معرفت بیشتر اهل‌بیت -علیه‌السلام-

با حضور در مرقدهای پاک و قدسی ایشان و مطالعه در حالات و گفتارهای عترت نبی -علیه‌السلام-، شناخت زیادی نسبت به آن بزرگواران حاصل می‌شود و عظمت روحی و معنوی‌شان بیشتر درک می‌گردد. و این، زمینه‌ای برای تعالی روحی و اخلاقی زائران و تعبّد بیشتر به دین است، و نیز در می‌یابد باید در عرصه‌های معنوی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، امام -علیه‌السلام- را پیشوای خود قرار دهد.

۶- بهره‌مندی از شفاعت و آمرزش گناهان

شفاعت مقربان و واسطه‌گری آنان، از جمله اموری است که انسان را به رحمت الهی امیدوار می‌کند.

رسول اکرم -صلی‌الله علیه و آله- فرموده‌اند:

من اتانی زائراً کنت شفیعه یوم القیامة

هر کس به زیارت من آید، روز قیامت شفیع او خواهم بود.

ادامه دارد...

---

پ.ن۱: موقع ولادت عیسی ابن مریم -علی نبینا و آله و علیه‌السلام- در بیت‌المقدس ندای غیبی مریم طاهره، مادر او را از مسجد خارج کرد که اخرجی عن البیت فانّ هذه البیت العبادة لابیت الولادة (بیرون رو از خانه (بیت‌المقدس) زیرا که این‌جا خانه‌ی عبادت است، نه خانه‌ی ولادت و زائیدن).

ولی زمانی که ولادت باسعادت علی -علیه‌السلام- نزدیک شد، مادرش فاطمه بنت اسد را به داخل خانه‌ی کعبه دعوت نمودند. آن هم نه تصادفاً؛ بلکه به عنوان دعوت رسمی او را به درون خانه در بسته بردند.

یا فاطمه، ادخلی البیت...

پ.ن۲: از عبدالله ابن عباس نقل شده: روزی من با پدرم عباس، خدمت رسول اکرم -صلی‌الله علیه و آله- نشسته بودیم. علی -علیه‌السلام- وارد شد، سلام نمود و پس از رد سلام، رسول خدا -صلی‌الله علیه و آله- با بشاشت از جا برخواست و علی را در آغوش گرفت و بین دو چشمش را بوسید و طرف راست خود نشانید. پدرم عباس عرض کرد «یا رسول الله! آیا دوست می‌داری او را؟» حضرت فرمودند: «ای عم بزرگوار، والله، الله اشدّ حباله منّی...به‌خدا قسم محبت و دوستی خداوند به او، بیشتر از من است!»

پ.ن۳: عید ولادت حضرت امیر، علی -علیه‌السلام- مبارک!

نماز........حج

گفته بود: «هر کسی نماز صبحش قضا بشه، زیر خط صفره!»

فرداش که دوباره اومد سخنرانی، گفت: «بعد از صحبت‌های دیروزم، یک‌سری از بچه‌ها اومدن پیشم و گفتند چرا شما یه هم‌چین ادعایی کردی!؟ یعنی هر کسی نماز صبحش قضا بشه، بقیه چیزها پَر؟» (یا به قول خودمون کشک!؟)

این شد که سعی کرد برای حرفی که روز قبل زده بود، دلیل بیاره! اولش اومد یه مقدمه‌ی نسبتاً بلند گفت!

گفت:

«در حدیث اومده از امام صادق -علیه‌السلام- سؤال شد «چرا کعبه را کعبه نامیدند؟» فرمودند: «چون مربع است.» پرسیدند: «چرا مربع شد؟» فرمودند: «چون مقابل بیت‌المعمور در آسمان چهارم است و آن نیز مربع است.» پرسیدند:«چرا بیت‌المعمور مربع شد؟» فرمودند: «چون محاذی عرش خداست که آن نیز مربع است» پرسیدند: «چرا عرش مربع شد؟» فرمودند: «چون کلماتی که ارکان بنای اسلام است، چهار است: سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر»

خُب؟ حالا می‌دونید وقتی داریم نماز می‎خونیم، موقع ذکر تسبیحات اربعه، مرتبه‌ی اولش در واقع داریم دور خانه‌ی خدا طواف می‌کنیم؟ و دومین باری که تکرار می‌کنیم دور بیت‌المعمور؟ و مرتبه سوم رسیدیم به عرش خدا و داریم عرشش رو طواف می‌کنیم!؟

و حالا کی می‌دونه چرا آخر نماز سلام می‌دیم؟

خودم می‌گم!

چون توی رکعات قبل نمازمون، رسیدیم به عرش خدا! حالا اون‌جا، توی عرش داریم پیامبر -صلی‌الله علیه و آله- و بندگان صالح خدا رو می‌بینیم و بهشون سلام می‌دیم!

السلام علیک ایها النّبی و رحمة الله و برکاته.....السلام علینا و علی عبادلله الصالحین.....السلام علیکم و رحمة الله و برکاته

این‌‎‌طور نیست!؟»

قیافه بقیه رو که نگاه می‌کردی، انگار هم خوش‌حال بودند که روزی چند بار می‌رن عرش و بهشت و ملاقات، هم از چهره‌شون می‌شد فهمید که همه دارند از نمازهایی که تا حالا خوندند توبه می‌کنند!

به این‌جا که رسید، گفت: «حالا می‌خوام اون راز اصلی رو بهتون بگم!» و برای گفتنش، باز یه مقدمه‌ی دیگه از کلیات اَعمال حج گفت. این‌که موقعی که مُحرم می‌شیم یک‌سری چیزها بر ما حرام می‌شه؛ و حلال نمی‌شه تا زمانی‌که با انجام تقصیر بخشی از اون‌ها، و با طواف نساء و نماز طواف نساء، همه‌اش مجدداً بر تو حلال بشه.

یه خاطره هم از سفر حجّ تمتع خودش گفت. که بعد از انجام اَعمال، وقتی برگشتیم هتل، یکی از هم‌سفری‌ها و هم‎‌اتاقی‎هاش بعد از استراحت، خوابی دیده بوده با این مضمون که بهش گفتند «حجّت تکمیل و قبول نیست! تو هنوز نماز طواف نساءت رو به‌جا نیاوردی!» که طرف وقتی می‌ره مجدداً نماز بخونه، یادش می‌یاد مرتبه‌ی قبل، نماز طواف نساءش رو به نیابت از پدر و مادرش خونده بوده!!!

یه جورایی می‌خواست با اون احکام مقدماتی که از حج گفت و با این خاطره، اهمیت نماز طواف نساء رو برامون روشن کنه!

نهایتاً گفت: «حالا بیاین با هم بشماریم در شبانه‌روز چند مرتبه تسبیحات اربعه می‌گیم: توی نماز ظهر، ۲ مرتبه؛ نماز عصر، ۲ مرتبه؛ نماز مغرب، ۱ مرتبه؛ نماز عشاء، ۲ مرتبه.

جمعش شد چقدر؟ ۷ مرتبه. یعنی یه طواف کامل! در شبانه روز یک مرتبه دور خانه‌ی خدا طواف می‌کنیم!

هر طوافی هم که با نماز بعدش کامل می‌شه. این‌جاست که اون دو رکعت نماز صبحمون، می‌شه همون دو رکعت نمازی که بعد از طواف، پشت مقام ابراهیم می‌خونیم و اَعمال‌مون تکمیل می‌شه انشاءالله!

عزیزان! باز هم می‌گم: هر کسی نماز صبحش قضا بشه، زیر خط صفره!»

---

پ.ن۱: توی «اسرار و مناسک حج (7)» یه توضیح اجمالی از همین قضیه رکن‌ها داده شده بود.

پ.ن۲: مطلبی که بالا نقل کردم، از صحبت‌های سرکار خانم همیز بود که حدوداً یک ماه قبل در جمعی ایراد فرمودند.

پ.ن۳: ضمن تبریک حلول ماه رجب و ولادت امام باقر -علیه‌السلام-، التماس دعا دارم؛ زیاد!