حجّ ناتمام!
از کعبه رو به کــــــــــرب و بلا می‌کند حسین و آن‌جا دوبــــــــــاره کعبه بنا می‌کند حسین
گر ساخته‌ست خانه‌ای از سنگ و گــل خلیل آن‌جا بنا ز خون خـــــــــــــــدا می‌کند حسین
روزی که حاجیان به حــــــــــرم روی می‌نهند پشت از حـــــــریم کعبه چرا می‌کند حسین
آن حجّ ناتمام که بر عُمــــــــــــــــره شد بدل اتمــــــــــــام آن به دشت بلا می‌کند حسین
آن‌جا وقوف در عرفــــــــــــــات ار نکرده است فریاد معرفت همه جـــــــــــا می‌کند حسین
آن‌جا اگــــــــــــــــــر که فرصت قربانیش نبود این‌جا هر آن‌چه هست، فــدا می‌کند حسین
آن‌جا که سعی بین صفـــــــــا در دویدن است این‌جا به قتل‌گــــــــــــاه صفا می‌کند حسین
آن‌جا حنا حــــــــــــــــــــــرام بُوَد بهر حاجیان این‌جا ز خون خویش، حنـــــــا می‌کند حسین
وقتی به خیمه‌گـــــــــــــــــاه رود از پی وداع این‌جا دوباره حج نســــــــــاء می‌کند حسین
بعد از هــــــــــــــــزار سال به همراه حاجیان هر ســــــاله رو به سوی منا می‌کند حسین
از چـــــــــار سوی کعبه، ز گل‌دسته‌ها هنوز هر صبح و ظهر و شـــام، ندا می‌کند حسین
بشنو دعــــــــــــــــای در عرفاتش که بنگری با ســـــــــــوز دل هنوزه دعا می‌کند حسین
ســر داده است و حُکم شفاعت گرفته است بر وعده‌ای که داده، وفــــــــا می‌کند حسین
...........................
سُكر؛